แนะนำ/วิจารณ์/แสดงความคิดเห็น
ไม่มีถูก/ไม่มีผิด
ไม่มีเพราะ/ไม่มีไม่เพราะ
อยู่ที่ชอบหรือไม่ชอบเท่านั้น
Album Review คือความคิดเห็นส่วนบุคคล
ทุกอย่างตัดสินด้วยตัวคุณเอง
Artist : Potato
Album : ชุดที่ 7
Label : genie records
By : Bo Boat
Rate : ****
วงดนตรีอีกหนึ่งวงที่มีสาวกเหนียวแน่น แม้วงดนตรีวงนี้จะผ่านมรสุมแห่งการเปลี่ยนแปลงมาไม่รู้สักเท่าไหร่ แต่ปั๊ปและผองเพื่อนก็ประคอง ยืนหยัด ชูธง Potato ให้ผ่านทุกยุคสมัยจงถึงตอนนี้ในที่สุดถ้าเป็นหนังสงครามก็คงต้องบอกว่าเริ่มสร้างอาณาจักรสำเร็จ และประกาศชูธงชาติ Potato ด้วยชื่ออัลบั้มที่เรียบง่ายอย่างชุดที่ 7 อย่างเป็นทางการ ซึ่งมีเพลงเก่า เพลงใหม่รวมกันถึง 15 บทเพลง ซึ่งรวบรวมการเดินทางตลอด 7 ปีของพวกเขาไว้ในอัลบั้ม แน่นอนมันมีทั้งเพลงเก่า และเพลงใหม่ คละกันไป เราจะลองมาดูกันว่าเมื่อพวกเขาจับเรียงกันจะออกมาเป็นอย่างไร
ไล่ทีละแทร็ค
- อรุณ เพลงใหม่ล่าสุดที่เป็นเพลงเปิดหัวอัลบั้ม ดนตรีแบบร็อคๆ กับกลองจังหวะมันๆ กีตาร์ เบส เกาะกันไปกับ Groove แบบพุ่งๆ รายละเอียดเล็กน้อยของซาวด์ค่อนข้างเยอะ ไม่ว่าจะเป็น Delay หรือเสียงซินธ์ฯ ประกอบ ท่อนท้ายเร่งจังหวะแบบ Double Feel เป็นเพลงเนื้อหาลึกๆ ที่มันมากทีเดียว
- ฮู้ฮู เพลงแรกในยุคใหม่ของ Potato ที่เรารู้จักกันเมื่อ 6-7 ปีที่แล้ว มาลองฟังอีกที พอต่อจาก อรุณ ก็ดูเข้าท่าดี เพลงนี้กีตาร์ของพี่หั่งแพรวพราวเอามากๆ รายละเอียดยิบย่อยมากมาย
- เท่าไหร่ไม่จำ ไพเราะ เรียบง่าย แต่หนักแน่นในที เป็นเพลงทีเด่น ด้วยอารมณ์แบบ เพลงป็อป บัลลาด สมบูรณ์แบบ เป็นเพลงช้าสไตล์ Potato ที่ค่อนข้างชัดเจนทีเดียว
- เธอทำให้ได้รู้ เป็นอีกเพลงที่มาพร้อมความเรียบง่ายที่มีชั้นเชิงเมโลดี้ คอร์ด และรายละเอียดที่ลงตัว เพลงนี้การเลือกไลน์และซาวด์ที่เล่นทั้งเบส กีตาร์ เปียโน กลอง ซัพพอร์ตกันลงตัวทีเดียว
- รอย จริงๆ เพลงนี้เป็นเพลงช้าที่มีกลิ่นอายของความเป็นเพลงแบบแฮร์แบนด์ บัลลาดพอสมควร อาจจะเป็นเพราะไลน์เครื่องสาย กับเมโลดี้การเขียนเนื้อร้องแบบโอม Cocktail เมื่อบวกกับคนยุค 80’s แบบพี่หั่ง (5555) ก็เลยกลายเป็นเพลงร็อค บัลลาดที่ฟังเพลินๆ อีกเพลงนึง
- ทิ้งไว้กลางทาง เพลงดังที่สุดของ Potato ยุคใหม่ จริงๆ เพลงนี้เป็นเพลงที่ค่อนข้างมีรายละเอียด ซับซ้อนพอสมควรทีเดียว โดยเฉพาะเรื่องของคอร์ด และไลน์ประกอบมากมาย ถ้าตั้งใจฟังกีตาร์และเปียโน จะเห็นพวก Chord Voicing ประหลาดๆ มากมาย
- เธอคือเรื่องจริง (ใคร) เพลงสไตล์แบบร็อคสเตเดียม ขึ้นมาเบาๆ แล้วโหมในช่วงกลางๆ เป็นเพลงจังหวะกลางๆ ฟังเพลินๆ ปั๊ปร้องเพลงนี้ได้หลากหลายโทนดีทีเดียว
- ทุกด้านทุกมุม ปู พงษ์สิทธิ์ หนึ่งในเพลงที่อาจจะเรียกว่าเป็นการเปิดประตูอีกบานที่ล็อคมานานของ Potato กับสไตล์ดนตรี เนื้อหาที่เป็นคอนเซ็ปต์ เมโลดี้ ที่เป็นอีกแบบนึงของ Potato เป็นซาวด์แบบที่ไม่เคยมีมาก่อนของวง เป็นเพลงที่แสดงการเติบโตของวง ความน่าทึ่งไม่ใช่แค่การ feat กับพี่ปู แต่มันคือการยกระดับแนวทางดนตรีของวงขึ้นมาในอีกแบบนึง
- ดวง เดี๋ยวจะหาว่า Potato ทำแต่เพลงแมส เจอเพลงสไตล์ Soul Funk แบบ Potato เข้าไปดิ เพลงนี้อาจจะดูขัดๆ หน่อยสำหรับคน Soul Funk แต่ถ้ามองว่าเป็นคนป็อปร็อค ที่เอา 2 แนวนี้มาผสมก็เรียกว่าไม่ธรรมดา มี Unison เท่ๆ ตอนกลางด้วย เอาเป็นว่าเอาเพลงนี้ไปประกวดได้ก็แล้วกัน เนื้อเพลงก็เจ๋งดีด้วยซะด้วย พี่ปั๊ปร้องเท่อีกแล้ว
- กี่พรุ่งนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเพลงเก่า เพลงนี้เป็นเพลงที่ไม่ใช่แค่เพลงป็อป บัลลาดธรรมดา เรียกว่าเป็นเพลงมหากาพย์อีกหนึ่งเพลง โดยเฉพาะท่อนร้องสวนกันของ พี่ปั๊ป ที่ดนตรีใส่ยับเลยทีเดียว โดยเฉพาะกีตาร์ของพี่หั่ง
- ยังคง เพลงนี้ถ้าจะให้พูดมีความน่าสนใจตรงที่เสียงร้องเพลงนี้ น่าจะถูกอัดจากเวอร์ชั่นเดโม่ เพราะถ้าตั้งใจฟังจะได้ยินเสียงลมหายใจ เสียงรอบๆ เยอะ ซึ่งไม่ได้ถูกตัดออกไป และเพลงนี้พี่ปั๊ปร้องได้อารมณ์มากจริงๆ (ดูทรงจะเทค 2 เทคอยู่) เพลงนี้เป็นเพลงช้าที่ได้อารมณ์มากๆ อาจจะเป็นเพลงที่ฮิตได้ง่ายๆ อีกเพลง
- สมดุล อีกเพลงมันๆ ที่ถูกเปิดตัวในฐานะเพลงของ Potato ยุค genie เป็นเพลงหนักๆ อีกหนึ่งเพลง เด่นที่กีตาร์โซโล่ผสม Delay สไตล์ John Petrucci จริงๆ ภาคดนตรีเพลงนี้เจ๋งเลยแหละ
- ก็ยังดี อินโทรเพลงนี้เหมือน วิดีโอเกมส์ สักเกมจำไม่ได้ สไตล์ของเพลงนี้เป็นป็อป ร็อค เบาๆ เป็นสไตล์แบบที่จะทำให้คิดถึงวงแบบ Tattoo Color ได้เลย เรียกว่าเป็นเพลงอินดี้แบบ Potato ก็ว่าได้
- แค่นี้ สไตล์ดนตรีเพลงนี้ทำให้คิดถึงวงแบบ Grunge, Alternative สไตล์ 90’s ได้เลย พี่ปั๊ป ร้องได้มันดี
- ไม่เป็นไร (ตอนเย็น) เพลงนี้เด่นที่บรรยากาศเพลงแบบ สบายๆ แต่แอบผสมความลึกลับซับซ้อนของคอร์ดสไตล์โปรเกรสซีฟ กับเสียงเปียโน แล้วมีเสียงกีตาร์ไฟฟ้าบาดๆ ตอนท้ายๆ นี่ ทรงเหมือนเพลงบัลลาดแบบ Dream Theater เลยแหละ
อัลบั้มนี้ อาจจะไม่ใช่อัลบั้มที่สมบูรณ์แบบในด้านซาวด์มากนัก แต่ค่อนข้างสมบูรณ์ในเรื่องความได้อารมณ์ ทำให้ได้ความรู้สึกเหมือนอัลบั้มบันทึกการแสดงสดมากกว่า ทางวงกล้าจะปล่อยรายละเอียดบางอย่าง แลกมาด้วย อารมณ์ของเพลง จุดเด่นถัดมาคือการเล่นของ สมาชิก “ก้ำกึ่ง” ของวงอย่าง อั้ม มือเปียโน ที่ไลน์เปียโนและซินธ์ฯ ในแต่ละเพลงไม่ธรรมดา ซึ่งตอนนี้อั้มก็ยังไม่ตอบรับเป็นสมาชิกวงถาวร แต่เล่นให้ทุกงาน 555 และสุดท้าย รายละเอียดกีตาร์พี่หั่ง ที่จริงๆ แล้วเด่นแบบไม่หวือหวา ลองฟังพวกเสียงกีตาร์ที่ซ่อนอยู่ใส้ในของแต่ละเพลง จะรู้ว่าไม่ธรรมดา และค่อนข้างมีวิธีคิดที่มีเอกลักษณ์ ด้าน Rhythm Section พี่กานต์ และพี่โอม ทำหน้าที่รองรับเป็นฐานไอเดียดนตรีได้อย่างดีเยี่ยม โดยเฉพาะกานต์ที่อาจจะบอกได้ว่าเขาสลัดภาพมือกลอง สองกระเดื่องโอนลี่ได้แล้วในชุดนี้ และปั๊ปคือหนึ่งในนักร้อง ที่ครบเครื่องมากที่สุดคนนึงในยุคนี้ทีเดียว นี่คือบทสรุปจากชุดที่ 7 ของ Potato