แนะนำ/วิจารณ์/แสดงความคิดเห็น
ไม่มีถูก/ไม่มีผิด
ไม่มีเพราะ/ไม่มีไม่เพราะ
อยู่ที่ชอบหรือไม่ชอบเท่านั้น
Album Review คือความคิดเห็นส่วนบุคคล
ทุกอย่างตัดสินด้วยตัวคุณเอง
Artist : Bodyslam
Album : วิชาตัวเบา
Label : genie records
By : Bo Boat
Rate : ****
ทุกวันนี้ Bodyslam อาจจะเป็นวงดนตรีเพียงวงเดียวในประเทศที่สามารถคิดงานในภาพรวมแบบอัลบั้ม หรือแบบซิงเกิ้ลได้ ขึ้นอยู่กับว่าพวกเค้าจะพร้อมทำตอนไหน ความคิดของพี่ตูน จะรวบยอดสำเร็จเมื่อใด ความท้าทายของ Bodyslam ไม่ใช่เรื่องยอดขายอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นการถ่ายทอดแรงบันดาลใจ มุมมอง ความคิดและคุณภาพงานดนตรีไม่ให้เสียชื่อความเป็นวงร็อคอันดับหนึ่งของประเทศ แน่นอน “วิชาตัวเบา” คืออัลบั้มชุดใหม่ของวงดนตรีวงนี้ ซึ่งหลายๆ คนคงได้ฟังเพลงต่างๆ ไปบ้าง บวกกับเพลงที่ทุกคนยังไม่ได้ฟังบางเพลง ตอนนี้เชื่อว่าหลายคนคงได้ฟังทั้งอัลบั้มไปแล้ว คราวนี้ก็เป็นหน้าที่ของเราที่จะทำการรีวิว อัลบั้มนี้ โดยส่วนใหญ่ด้วยความเกรงอกเกรงใจพี่ๆ เชื่อว่าหลายคนอาจจะพูดถึงอัลบั้มนี้ในแง่ดี แต่เราจะต้องหาทางติ ให้ได้ตามประสาหัวโขนนักวิจารณ์ มันต้องมีสักจุดล่ะ ยอมโดนๆ พี่ๆ เขาเกลียดสักรอบก็เอาล่ะวะ
ไล่ทีละแทร็ค
ใครคือเรา
“สุริยา ฟอร์ม เดอะ สตาร์” ท่อนแรกที่หลายๆ คนที่ได้ฟังครั้งแรก ฟังออกมาเป็นแบบนั้น เพลงที่กล่าวถึงการเชื่ออะไรด้วยเหตุและผล ด้วยวิจารณญาณของเราเอง ความเชื่อของเราเอง การตั้งคำถามด้วยตัวเอง ดนตรีเพลงนี้เจ๋งที่มีแค่ 2 คอร์ดหลักๆ เท่านั้นที่เป็นโครง แต่โดดเด่นด้วยรายละเอียด ยิบย่อย เบส เสียงร้องคอรัส กีตาร์ริฟฟ์ โซโล่มันส์ๆ กรู๊ฟกลองเท่ๆ และเสียงฉิ่ง!! ที่เอาเข้ามาใช้ในเพลงนี้ เพลงนี้ทุกรายละเอียดของทุกเสียง กลายเป็นไลน์เด่นได้ทั้งหมด จากการแตกออกมาจากคอร์ดแค่ 2 คอร์ด …ไม่ธรรมดาสำหรับเพลงนี้
149.6
ขึ้นต้นด้วยเสียงซินธ์ฯ กับกรู๊ฟกลองที่เหมือนจะเดือด แต่ก็ค่อยๆ ผ่อนลงมา เพลงที่พูดถึงความพอดี การทิ้งช่องว่าง ทั้งเรื่องของความรัก เรื่องราวชีวิตต่างๆ ถ้าใกล้ไปจะแย่ ไกลไปก็ห่าง “เพราะมันเป็นความห่างไกลที่ใกล้ที่สุดแล้ว” เพลงท่อน Break ซาวด์กลอง เบส ไลน์ที่ทั้งสองเครื่องไปด้วยกันเจ๋งมาก โอบอุ้มด้วยไลน์ ซินธ์ฯ กีตาร์ เป็นบรรยากาศประกอบให้ได้ความรู้สึกที่อบอุ่น
วิชาตัวเบา
เพลงแห่งการเรียนรู้การปล่อยวาง กับคำที่พี่ตูนชอบเป็นพิเศษ เพลงนี้เด่นที่บรรยากาศและท่อนโซโล่ที่โชว์จังหวะการแบบ Syncopation ของกลองให้พี่ชัชได้โชว์ของเล็กน้อย ซาวด์รวมตรงนี้เจ๋งแจ่มแมวมาก
ทฤษฎีวัคซีน
การเรียนรู้ความสำเร็จจากความเจ็บปวด ดนตรีที่ซาวด์แบบป็อปร็อคที่มีซาวด์แบบกึ่งๆ โปรเกรสซีพป็อปร็อคนิดๆ กีตาร์ เบส เพลงนี้ มันโคตร พี่ยอดซัดยับ (แกะยากอิ๊บอ๋าย) ส่วนตัวชอบเพลงสไตล์นี้ของ Bodyslam อยู่
นิรันดร์ (feat. ปาล์มมี่)
เพลงจังหวะ 4/4 ที่นับแล้วโคตรขัด ใครคิดจังหวะเนี่ยยยยยย แล้วพี่ตูนกับมี่ ร้องกันแบบเลย์แบ็กอีก เพลงนี้เป็นเพลงเรียบง่าย ที่ใช้กึ๋นในการแต่งมากมาย มีเครื่องสายด้วย (แต่ฟังไป ฟังมา ก็เหมือนจะเป็นเพลงสไตล์ Cocktail เหมือนกันนะเครื่องสายเยอะๆ ฟังสดใสๆ) การค้นหาความหมาย คำตอบของความสัมพันธ์ของคนสองคน บางทีอาจจะไม่จุดสิ้นสุด หรือจุดสิ้นสุดจริงๆ ก็คือการค้นหามันไปด้วยกันตลอดนั่นเอง อ่อ เพลงนี้นอกจากทีม Mango แล้ว มีก้อย รัชวิน ช่วยแต่งทำนองด้วย (Mango จะมีคนแต่งเพลงเพิ่มแล้ว อิอิ)
ไม่แก่ตาย (feat. Joey Boy)
ขึ้นมาเป็นแบบป็อปอัลเตอร์เนทีฟสักหน่อย เบสย้ำดุ่มๆ อร่อย แล้วค่อยๆ เร่งขึ้น เรื่อยๆ และแล้วท่อนที่เป็นพระเอกในอัลบั้มนี้เลย คือท่อนแร๊พเฮียโจ้ โคตรเวิลด์ ทั้งดนตรี ทั้งเนื้อร้อง ต้องฟังเอง ทำลายล้างที่สุดเท่าที่บอดี้ฯ เคยทำบอกเลย แค่ท่อนนี้ก็คุ้มแล้ว
ครึ่งๆ กลางๆ
หักฟิลจากเพลงตะกี้เลย เพลงเบาๆ คลอๆ กับเปียโนพริ้วๆ ของพี่โอม สไตล์เพลงเหมือนพวกบัลลาดร็อค 80’s ค่อยๆ เร่งท่อนท้ายๆ ดนตรีโหมแทงใจมาก กับคำถามครึ่งๆ กลางๆ ที่ถามว่า “แล้วเราจะฝันไปเพื่ออะไรถ้าไร้คนที่เข้าใจ และรักกัน”
แสงสวรรค์
หนทางสู่ความเป็นน้าแอ๊ดของพี่ตูน 55555 หยอกๆ นะครับ เพลงนี้เป็นอีกสไตล์ที่ Bodyslam ไม่เคยทำ เพลงสไตล์โฟลค์ร็อค ผสมกับดนตรีอลังการ ด้วยเสียงร้องคอรัสในท่อนฮุค มีท่อนที่เปลี่ยนเป็น บลูส์แบบ 12/8 ด้วย ท่อนสุดท้ายเปลี่ยนคีย์ เป็นสไตล์เพลงที่แปลกๆ หูของ Bodyslam ล้ม พัก ลุก เดินหน้าต่อ เรื่องธรรมดาของชีวิต “แพ้เรื่องธรรมดาเข้าใจ หากยังมีพรุ่งนี้อีกไกล”
เช้าที่ดวงอาทิตย์ไม่ส่องแสง
เพลงที่ฟังดูดาร์คหน่อยๆ กับเพลงที่พูดถึงคนที่ไม่เคยมีใครสักคนเข้าใจ กับคนนึงที่ไม่รู้จะไปทางไหน เขามีเพียงลมหายใจที่จะประคองชีวิตไปวันๆ เฝ้าถามหาคนที่เข้าใจก่อนจะสายเกินไป ดนตรีเพลงนี้ทึมๆ แต่ท่อนฮุคพุ่งหนักแน่น แอบคิดถึงพวกเพลงร็อคกีตาร์ฮีโร่ที่ท่อนโซโล่พุ่งๆ แบบพวก Lonely In The Night ของ Eric Johnson เลย
ผักบุ้งลอยฟ้า (feat. ฟักกลิ้ง ฮีโร่)
แค่ชื่อเพลงก็น่าสนใจแล้ว อินโทรขึ้นมาด้วยซินธ์ฯ ฟังดูล่องลอย เพลงชื่อแปลกๆ แต่ความหมายกลายเป็นลึกซึ้ง ทุกคนเป็นดิน มีจุดกำเนิดเหมือนผักบุ้งอาจจะมีสักครั้งที่สามารถไปอยู่ในจุดที่โดดเด่น และสัจธรรมคือทุกคนต้องมีวันตกลงมา ถ้าไม่มีใครสักคนที่คอยรับเราในวันที่ตกมันก็อาจจะมีค่าแค่เศษผัก แน่นอนท่อนกอลฟ์ฟักกลิ้งฯ ก็เดือดเหมือนกัน
ความหมาย
พี่โอม พี่ตูน ล้วนๆ เพลงนี้ เปียโนพริ้วๆ พูดถึงคนข้างกาย นี่มันเพลงแต่งงานชัด (กิ๊วๆๆๆๆๆๆ) เป็นเพลงบอกรักที่ตรงที่สุด
ต้องบอกว่า อัลบั้มนี้เป็นอีกอัลบั้มที่ Bodyslam ได้ปลดปล่อยตัวตน วิธีคิด และแนวดนตรีที่ชอบในทุกวันนี้ เรียกว่าดนตรีมีรายละเอียด สร้างจากทางคอร์ดง่ายๆ แล้วขยายไปเรื่อยๆ พระเอกของอัลบั้มนี้ คือพี่ปิ๊ด บอกเลยว่าไลน์เบสในอัลบั้มนี้เด็ดๆ เยอะ ทั้งซาวด์ทั้งวิธีเล่น การเลือกโน้ตโดยที่ไม่เกินความเป็นวง เป็นอัลบั้มที่มือเบส “ต้องศึกษา” นี่คือหน้าที่เบสที่สมบูรณ์แบบจริงๆ พี่ โอม เป็นอีกคนมีบทบาทเยอะมากๆ ในอัลบั้มนี้ พี่ชัช พี่ตูน พี่ยอด ก็ตามมาตรฐาน (แต่พี่ยอดฟิตหน่อยก็ดีนะครับ 5555) รวมๆ เป็นอีกอัลบั้มที่ดีมากครับ แม้เนื้อหาจะฟังยากไปบ้าง แต่งานแบบนี้ไม่ใช่เหรอที่เราเรียกร้องกันกับมาตรฐานของวงดนตรีไทยสักวงนึง Bodyslam โชว์วิชาตัวเบาให้เราดูได้อย่างน่าทึ่ง